Drenkeling op Drakeneiland

Jakko kan zijn ogen niet geloven. Onder de rots van de Verboden Kust ligt een man, met zijn gezicht in het zand. De zee spoelt over zijn benen. Dana vindt dat ze hem niet kunnen laten liggen. Ook al moeten ze over het levens­gevaarlijke drijfzand. · · · Maar Jakko zegt: “Laat toch liggen.” · · · Want stel dat hij nog leeft…Wat moet zo’n volwassen kerel op Drakeneiland? Een eiland waar kinderen de baas zijn, waar geen enkele volwassene zelfs maar een oogje in het zeil houdt, dat moet wel een zootje worden. Of niet? www.drakeneiland.nl Recensie(s) Dit is het derde deel over Drakeneilend, een strafkolonie waar kinderen wonen zonder volwassenen. Er zijn eigen wetten en ieder heeft er zijn eigen taak. Dit keer staat de wat introverte, angstige geitenhoeder Jakko centraal, die samen met zijn buurmeisje op het eiland is beland vanwege brand­stichting. Jakko ziet op een dag een drenkeling op het strand liggen. De man is niet dood en bezorgt de eiland­bewoners veel moeilijkheden. Het is Jakko die voor een aanvaardbare oplossing zorgt. Het verhaal eindigt min of meer open, met een voorproefje van het vervolg, ‘Vermist op Drakeneiland’, dat maart 2009 zal verschijnen. Deze boeken over een volwassen wereld in het klein, met kwesties als macht, bondgenoot­schap en verantwoordelijk­heid, lezen vooral als spannende, zij het wat oppervlakkige verhalen. De korte hoofdstukken, de vlotte leesbaarheid en verscheidene pen­tekeningen in zwart-wit dragen bij aan de toegankelijk­heid. Op de schutbladen staat een plattegrond van Drakeneiland. Door het inbinden vallen in het midden van de plattegrond wat letters weg. Vanaf ca. 10 jaar.