Wij

In zijn roman Wij tast de Vlaamse schrijver Elvis Peeters op genadeloze wijze de grenzen van onze moraal af. Hij beschrijft hoe acht jongeren - vier meisjes, vier jongens - hun dagen en nachten met elkaar doorbrengen. 'Wij genoten ervan te zijn wie wij waren, onervaren en onverantwoord.' Aan het begin van de zomer volgen we het vriendengroepje naar een naburig viaduct voor een onschuldig experiment: de meisjes zwaaien naar de auto's terwijl ze hun rokjes uitdagend optillen. Ze zijn benieuwd of de automobilisten ontdekken dat ze geen slipjes dragen. Aanvankelijk heerst er teleurstelling over het resultaat: slechts een paar automobilisten toeteren of slingeren. Maar de volgende dag is het raak: met hun steeds blotere lichamen veroorzaken de meisjes een fatale kettingbotsing... De daaropvolgende broeierige weken ontdekken de jongeren hoe machtig hun lichaam is. 'We weten wat we kunnen. Wie denkt dat wij onze kut gebruiken, vergist zich. Wij gebruiken onze hersenen.' Ze spelen, manipuleren, hoereren. Zelfs wanneer een van de meisjes de steeds verdergaande, perverse experimenten niet overleeft, biedt de normloosheid houvast. Tot ook die gaat vervelen.