Ενάντια στη μέρα

Διατρέχοντας την περίοδο ανάμεσα στην Παγκόσμια Έκθεση του 1893 στο Σικάγο και στα χρόνια που ακολουθούν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το βιβλίο ταξιδεύει από τις εργατικές ταραχές στο Κολοράντο ως τη Νέα Υόρκη των αρχών του 20ου αιώνα, το Λονδίνο και το Γκέτινγκεν, τη Βενετία και τη Βιέννη, τα Βαλκάνια, την Κεντρική Ασία, τη Σιβηρία την εποχή της μυστηριώδους έκρηξης στην Τουνγκούσκα, το Μεξικό κατά τη διάρκεια της επανάστασης, το μεταπολεμικό Παρίσι, το Χόλιγουντ του βωβού κινηματογράφου, και ένα-δυο μέρη που δεν υπάρχουν καν στον χάρτη. Αναρχικοί, αεροπλόοι, τζογαδόροι, μεγιστάνες του πλούτου, ναρκομανείς, αθώοι και διεφθαρμένοι, μαθηματικοί, τρελοί επιστήμονες, σαμάνοι, πνευματιστές και ταχυδακτυλουργοί, κατάσκοποι, ντετέκτιβ, απατεώνισσες και μισθοφόροι, προσπαθούν να ζήσουν την ζωή τους, άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι. Στο μεταξύ, ο Τόμας Πίντσον ενεργεί όπως συνήθως. Οι χαρακτήρες σταματούν ό,τι κάνουν για να τραγουδήσουν ως επί το πλείστον ανόητα τραγούδια. Εξασκούνται σε αλλόκοτες σεξουαλικές πρακτικές. Μιλάνε άγνωστες γλώσσες. Βιώνουν μια ψεύτικη θρησκευτικότητα και μια βλακώδη ακαματοσύνη. Αυτό που περιγράφεται ίσως να μην είναι ο πραγματικός κόσμος, αλλά, με μια-δυο μικρές προσαρμογές, ο κόσμος όπως θα μπορούσε να είναι.